Dèn felle rooie

Boer pas op ow kiepe.               
Ik zag ’m gisternach nog gaon.   
Zag alleen zien felle oge       
lichte bi-j de ni-je maon.       

Niet zo vroeg gaon slaope.       
Dèn felle rooie is op streup.       
Probier ’m ien de val te lokke.   
Schie:te! rap vanuut de heup.       

Wer te laot gi-j sukkel.       
‘t Bloe:d drup van zien rooie baord.   
Ow besten haon is opgevraete.   
Bi-j ’n borrel naogekaort.       

Maerge, aovermaerge           
kumptie terug veur nummer twee.   
Huur ’n batteljon soldaote.       
Dén rooie snap gi-j niet, oh nee.   

Kiek dèn felle rooie.           
Duut wat ie ’t allerbeste kan.       
Wil alleen mar aoverlaeve.       
Daor wete wi-j toch alles van.

Geert Roelofs   

Noot:
Bij de spelling van het dialect gaan we zoveel mogelijk uit van de spelling van het Nederlands. Woordjes als een, het of hem schrijven we als een of ‘n, het of ‘t, hem of ‘m en niet als un, ut of um. Ze klinken daardoor echt niet anders en het bevordert de herkenbaarheid/leesbaarheid niet
Het liggende streepje gebruiken we om de i-klank van het dialect aan te geven in gi-j, wi-j en ni-je. Zonder streepje zou er gij of wij staan en nije kennen wij en in het Nederlands en in het Paanders niet.