Geschiedenis van De HULO: deel 1

De HULO

Opkomst en ondergang van een Pannerdens bedrijf

Inleiding

Het idee voor dit artikel ontstond tijdens een bezoek aan de web site pannerden.info. Het viel de auteur op dat er een foto geplaatst was van het "nieuwe" (anno 1980) HULO gebouw aan de Industrieweg, maar dat er verder helemaal niets over dit bedrijf op pannerden.info te vinden was. HULO was meer dan 35 jaar lang de grootste werkgever van Pannerden en maakte producten die niet alleen binnen Nederland maar ook
wereldwijd werden verkocht. Redenen genoeg dus om een stuk te schrijven over de opkomst, bloei en helaas ook ondergang van dit Pannerdense bedrijf.

De auteur heeft voor de informatie in dit artikel gesproken met de heren Wim van Huet, Gerry Derksen en Theo Driessen en is hun zeer erkentelijk voor de tijd die zij hebben besteed om alle vragen te beantwoorden. Hopelijk dat door dit artikel andere oud HULO medewerkers contact opnemen met pannerden.info om meer informatie te verstrekken over met name de latere periodes in de jaren 80 en 90.

Als kleine jongen werd ik al gefascineerd door het bedrijf HULO. Ik ben blij dat ik de gelegenheid heb gehad om dit artikel te schrijven en ik hoop dat de lezers dit met evenveel plezier zullen lezen als waarmee ik het geschreven heb.

Borne, oktober 2012

Chera Bekker

Het Begin

De HULO vindt zijn oorsprong in het toenmalige transportbedrijf "Gebroeders van Huet". Dit bedrijf had zijn oorsprong al voor de oorlog in het transport van fruit van de boerderij van Van Huet.

De familie Van Huet eind jaren 40. Bovenste rij (v.l.n.r.): Jan, Wim, Dina, Theo, Antoon, Lies, Louis. Onderste rij (v.l.n.r.): Henk, Herman (vader), Maria (moeder), Gerrit.

Dit transport begon met een T-Ford die door de toenmalige smid van Pannerden, Bart Wezendonk, werd omgebouwd tot een vrachtautootje. De zonen Henk, Antoon en Jan Van Huet, hebben na verloop van tijd het transportbedrijf opgericht. Het wagenpark werd uitgebreid met een aantal vrachtwagens. In de Tweede Wereldoorlog werden zij tewerkgesteld door de bezetters voor het transport van voedsel en andere middelen. Na de Tweede Wereldoorlog ontstond er een enorme behoefte aan het transport van bakstenen voor de wederopbouw. Rond Pannerden, Tolkamer en Spijk stonden meerdere steenfabrieken waarvan de productie aan bakstenen naar alle delen van het land vervoerd moest worden. Het transport bedrijf ging zich meer en meer richten op het vervoer van bakstenen.

Het laden en lossen van deze vrachtauto's moest allemaal met de hand gebeuren en dit duurde enige uren. Omdat dit relatief veel tijd vergde en zwaar werk was, ontstond er de behoefte aan mechanisatie van het laden en lossen van deze steenwagens.

Met 6 man duurde het zo'n twee uur voordat een steenwagen geladen was.

Het handmatig lossen van de steenwagens.

Toen Louis van Huet eind jaren 40 gewond uit Indië terugkwam stortte hij zich op het probleem van de mechanisatie. Onder zijn aansporing werd er een nissen hut geplaatst op een braak stuk terrein van de familie Van Huet aan de Schoolstraat, deze locatie zou later uitgroeien tot het HULO terrein in het centrum van Pannerden. Verder werden een aantal oude Amerikaanse legertrucks opgekocht uit de dump. Deze vrachtwagens stonden nogal hoog op wielen waardoor de behoefte aan mechanisatie alleen maar toenam. Aan de keukentafel ontstond toen tussen Louis en Wim van Huet het idee voor de HULO "tang" waarmee een stenenpakket kon worden opgepakt en neergezet.

Wim en Louis (Wiet) van Huet: de bedenkers van de HULO tang.

Zij hadden gelijk door dat hun vinding een aantal unieke ideeën bevatten, en hebben daar toen verschillende patenten op aangevraagd. Deze patenten zijn na enige tijd in 1956 toegekend. Het unieke van de tang was dat bij het optillen van het steenpakket het pakket door middel van kleppen aan de zijkant gezekerd werd, en dat door de zwaartekracht het ophangpunt van het steenpakket naar voren verschuift waardoor het hele pakket naar achteren kantelt. Op deze manier werd het steenpakket aan 3 kanten gezekerd zodat het niet uit elkaar kon vallen. De onderste stenen van het pakket werden door tangen mechanisch geklemd waardoor zij in positie bleven en het pakket meerdere malen verplaatst kon worden.

Een HULO steenpakket in de tang. Aan de onderkant zorgen tanden ervoor dat de onderste stenen vastgeklemd zitten. Aan de bovenkant is duidelijk de gepatenteerde schuivende ophanging te zien die ervoor zorgt dat het pakket bij het tillen achterover kantelt en de stenen dus geborgd worden.

Om deze tang verder te ontwikkelen is toen met medewerking van Steenfabriek Daams het prototype van deze tang aan de dragline getest. Om de mechanisatie compleet te maken was er ook een kraan nodig die deze tang vanaf de vrachtauto of oplegger kon bewegen. Omdat dit vanwege de veiligheid goed moest worden berekend en ontworpen, heeft Louis rond 1950 het tekenbureau IJsselmuiden ingeschakeld om de combinatie kraan en tang netjes uit te werken.

Zie ook Deel II